Vanochtend voelde ik toen ik wakker werd een kriebel ergens van binnen. Zoals die kriebel toen ik als jong meisje wakker werd en me realiseerde dat het mijn verjaardag was. Zo’n opgetogen gevoel – herken je dat?
Vanochtend was er wel even zoiets van: oh al weer (!) jarig… Jazeker, voor de 62e keer, al weer 🥳.
Het kind in mij
Gek genoeg voel ik dat kind in mij de laatste tijd weer steeds vaker naar boven komen. “Nee daar moet je niet opklimmen hoor, met die ouwe botten van jou.” Oh nee, nou moet jij eens even opletten 😅!
En daar zat ik dan, toch echt 62 sinds vandaag, maar diep vanbinnen soms ook nog wel eens 6 of 8 jaar. 👧🏻
Oud genoeg
Ik hoop dat ik dat gevoel van het kind in mij nooit meer kwijt raak. Daar ben ik gelukkig zelf bij. En ik laat me wat dat betreft door niemand meer tegenhouden.
Daar ben ik nou eenmaal inmiddels wel oud genoeg voor 😎🥰
