Met opgeheven hoofd, borst vooruit en schouders naar achteren. Zo kreeg ik het van thuis uit mee. Altijd doorgaan. Een onvoldoende moest een voldoende worden. Een 6 een 7. Enzovoort. Het beste uit jezelf halen. Altijd weer opnieuw.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb hele lieve en fijne ouders die het beste met me voor hebben (ja nog steeds). En ik houd zielsveel van ze.
Hard werken
Maar de druk was soms behoorlijk groot. Ik moest vaak hard werken om aan alle verwachtingen te kunnen voldoen. Tijdens mijn opvoeding. En ook daarna in de banen die ik had.
Ik ging altijd maar door. Vaak op pure wilskracht. Daarom herken ik zo goed waar sommige van mijn klanten mee worstelen.
En dat wil ik nu niet meer: op wilskracht doorgaan.
Eigen pad
Ik volg meer en meer mijn eigen pad. Wil al een poos alles vanuit mijn hart doen. Vanuit liefde. Vanuit moeiteloosheid. Dingen doen waar ik gelukkig van wordt en op een manier waar ik blij van wordt.
Ik weet dat dat kan. En het gaat me steeds beter af.
Uitdagingen
Oh ja, ook ik trap soms weer met beide benen in mijn oude gewoontes. Als ik word uitgedaagd bijvoorbeeld. Om terug in de wilskracht te komen.
Ik herken het inmiddels zo goed. Dan mag ik alle lessen die ik de afgelopen jaren heb geleerd opnieuw afdraaien. En dan komt het weer goed.
Soms kan ik daarbij wel een steuntje in de rug gebruiken. Ik ben tenslotte ook ‘maar’ een mens.
Zelfvertrouwen
Hier wordt ik ondersteund door mijn zelfvertrouwen, mijn grootsheid en ikzelf. En door de twee supersterren van Dorris Vlas, Secure Base Leiderschapscoach: Banjer en Dinky. En ik sta, tussen al die krachtige en prachtige ‘ikken’, met opgeheven hoofd, mijn borst vooruit en mijn schouders naar achteren.
Maar als je goed kijkt, heb ik mijn ogen dicht en koester ik mij in de warmte van die kracht. In de warmte van de zon. Ontvang ik het licht en de stralen.
Het is goed zo. Wauw wat superfijn!
Liefs,
Monique 🙏🏻💖
