Het is carnaval. Veel mensen zetten hun maskers op en vieren feest. Doen even alsof er niets aan de hand is om hen heen, alhoewel sommige gemoederen ons behoorlijk bezighouden. Ik gun het ze van harte, alhoewel ik zelf niet (meer) mee doe aan dit grootse festijn. Ik heb gisteren gedrumd, samen met enkele hele lieve mensen, midden in de natuur. Samen met ganzen en buizerds. Ons eigen feestje. Het was heerlijk!
De hele week al komen de woorden maskers, sluiers en schilden voorbij. Een bepaalde synchroniciteit die je niet kunt sturen, maar die je overkomt. En die je ziet als je er voor openstaat.
Maskers
Tijdens de opleiding sjamanisme hadden we het over maskers. We kunnen maskers inzetten. Bijvoorbeeld als we onder grote druk staan. Iets om ons aan vast te klampen.
Welke maskers draag jij? Het masker van perfectionisme, de clown, het slachtoffer, de positieveling? Ken en herken je ze? Ben jij je er bewust van?
Sluiers
Donderdagavond had ik een dansworkshop met als thema ‘Spelen in vrijheid’ door Rosita van Gemert. Het ging hier om pure dansexpressie, om bewegen zoals jij dat fijn vindt.
We hebben gevlogen als een vogel. En met sluiers gedanst.
Je kunt je sluiers gebruiken. Of niet. Denk daar maar eens over na!
Schilden
Gisteren tijdens de drumcirkel raakte ik in gesprek met Helma en hadden we het over hartszaken. Over hoofd en hart. Over voelen en vertrouwen. En over schilden.
Zij deelde een mooi inspirerend verhaal wat ik nu graag met jou deel:
Gesprek tussen hoofd en hart
“Waarom heb je me achter een schild geplaatst?” vroeg het hart.
“Voor je eigen bestwil” antwoordde het hoofd.
“Hoe dat zo?” vroeg het hart.
“Het schild zal je beschermen tegen pijn” zei het hoofd.
“Weet je dat zeker?” vroeg het hart.
“Behoorlijk zeker, ja” antwoordde het hoofd.
“Maar vraag je je wel eens af of ik wel blij ben met deze situatie?” vroeg het hart. “Je hebt mij nooit gevraagd of ik achter een schild wilde leven. Je hebt het daar gewoon geplaatst, op de dag dat jij besloot dat dat nodig was.”
Geen hartepijn
“En vanaf die dag heb je geen hartepijn meer gehad, toch?” reageerde het hoofd.
“Dat is wat jij denkt” zei het hart. “Maar dat is slechts gedeeltelijk waar. Het is waar dat mij sinds die dag geen pijn meer is aangedaan door mensen die zo dichtbij konden komen dat ze me pijn konden doen. Maar pijn heb ik wel, continu. Want ik ben hier alleen achtergelaten, ben hier helemaal in mijn uppie en niemand, zelfs jij niet, verbindt zich nog met mij.
Ik ben een hart, en liefde is mijn levensenergie. Ik ben op m’n best wanneer ik zowel liefde kan geven als ontvangen. Maar niets van dat alles gebeurt nog. Vanwege het schild. Het schild dat jij besloot voor me te plaatsen, zonder mij te vragen hoe ik dat vond. Ik weet dat je het geplaatst hebt vanuit de beste intenties, maar het schild doet me meer kwaad dan goed.
Ik ben een hart! Ik wil liefhebben! Liefde voelen! Liefde geven! Liefde ontvangen! Als ik dat niet kan doen, wat voor nut heeft het dan dat ik er überhaupt ben?”
Verward
Het hoofd was stil nu. Verward. Het begreep dat het hart zojuist iets heel belangrijks had gezegd. Maar hoe moest het dan met de angsten? Hoe zat het met bescherming? Zonder het schild zou het hart zo vreselijk kwetsbaar zijn! Het zou gekwetst kunnen worden. Weer. En dat was altijd erg pijnlijk…
“Maar hart” zei het hoofd ”zou je werkelijk liever zonder het schild willen leven? Wil je echt dat ik het schild wegneem, waardoor ik je blootstel aan zoveel gevaren, aan de mogelijkheid dat je weer gekwetst wordt?”
“Ja” zei het hart, “want ik ben niet gemaakt om achter een schild te leven. Dan kan ik net zo goed doodgaan. Achter een schild kan ik niets doen van alle dingen die ik te doen heb. Ik kan niet ademen. Ik kan niet delen. Ik kan mijn energie niet laten stromen. Ik kan niet ZIJN wie ik ben, in feite. Ik begrijp je zorgen, maar begrijp alsjeblieft ook dit: achter het schild zal ik sterven, en dan zal mijn leven zinloos zijn geweest, want dan ben ik niet in staat geweest mijn energie aan de wereld te geven… Ik heb het echt nodig dat je het schild wegneemt.
Zodat ik kan LEVEN en ZIJN, volledig, helemaal.
Je zult verrast worden door de dingen die we zullen ervaren zonder schild. Er zijn zoveel GOEDE dingen beschikbaar voor ons, als we dat schild maar zouden weggooien! Vertrouw me! En help me, alsjeblieft… Help me door me te vertrouwen en door aan mijn zijde te staan…
Heb vertrouwen dat de kracht van mijn energie veel, veel sterker is dan de kracht van de angsten en zorgen die in jou leven. En weet dat ik, zelfs als ik gekwetst word, altijd in staat zal zijn weer te helen. Vertrouw me. Ik kan het aan. Het is het leven. Als ik het leven niet aan zou kunnen, zou ik hier niet zijn…”
[Er zijn meerdere personen die claimen dit verhaal te hebben geschreven.]
Wie ben jij achter jouw maskers?
Of je het nu maskers noemt, sluiers of schilden, ben jij je bewust van welke maskers jij gebruikt? En wanneer je ze inzet en waarom?
En kun jij achter jouw maskers kijken om je ware zelf te zien?
Eshua Bolton heeft daar een mooie uitspraak over gedaan:
"Neem eens de tijd om achter het masker te kijken dat je hebt opgezet, om je ware zelf te begrijpen. Je bent zo verblind voor de waarheid dat je niet eens meer weet wie je bent. Neem de tijd om erachter te komen wie je werkelijk bent en vanuit die diepe plek kun je handelen vanuit bewustzijn. En vanuit waarheid. En vanuit wijsheid.”
Wil jij eens samen met mij achter jouw maskers kijken? Laat het me dan weten!
Liefs,
Monique 🙏🏻💖
