Pasgeleden moest ik in Breda zijn. Ik reed door de stad langs de wijk waar ik vroeger als jong meisje heb gewoond. Ineens moest ik weer terugdenken aan mijn lagere schooltijd en kinderpostzegels. In die periode was namelijk ‘mijn’ kinderpostzegeltijd, dus dan kun je wel inschatten hoe oud ik ongeveer was.
Toen we kinderpostzegels gingen verkopen, pakte ik de fiets en ging op pad. Zo ver mogelijk van huis als ik durfde. Ik dacht namelijk dat de andere kinderen daar niet zouden komen en ik zo meer kon verkopen. Ik realiseerde me toen natuurlijk niet dat iedere wijk scholen heeft met kinderen die ook kinderpostzegels willen verkopen. Maar enfin, ver van huis verkocht ik mijn laatste postzegels en kaarten. We hadden van die grote lijsten waar de bestellingen op werden genoteerd en wie wat moest betalen. Misschien ken je ze nog wel?
Na een tijdje werden de bestellingen uitgeleverd aan school en ging ik de mapjes met postzegels en kaarten bij ‘mijn klanten’ bezorgen. Het was een flinke kluif. Ik begon bij het dichtstbijzijnde adres en kwam uiteraard steeds verder weg van huis. Uiteindelijk kwam ik bij mijn allerlaatste adres. Een hele vriendelijke wat oudere dame deed open. En wat bleek: de postzegels en kaarten die ik nog over had waren niet degenen die zij besteld had!
Schaamte
Oh jee, ik moest er echt van janken, zo schaamde ik me! Ik die altijd alles zo goed organiseerde en onder controle had. Ik die altijd probeerde om alles zo goed mogelijk te doen.
Omdat ik dacht dat dat zo hoorde. En omdat ik dacht dat anderen dat van mij verwachtten.
Geen idee wat er verkeerd was gegaan, maar ik had dus een onvergeeflijke megafout gemaakt. Dat zorgde voor een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen. Dat ik me het gebeuren nu nog steeds kan herinneren spreekt voor zich.
Compassie
Ik vond het toen echt heel groot. Maar nu, zoveel jaar later, kan ik met compassie naar mezelf en het hele gebeuren kijken. Nu kan ik zien dat wat er toen gebeurde een voorbeeld is van allerlei dingen die verkeerd gaan in je leven. Er gaan nou eenmaal altijd dingen verkeerd in je leven. Of anders dan je misschien gepland of bedacht had. Dat heet uitdagingen. Je leven is een grote ontwikkelingsreis en er komen steeds opnieuw uitdagingen op je pad, klein en groot. En van die uitdagingen kun je leren.
Ik heb het grootste gedeelte van mijn leven gedacht dat ik alles onder controle moest en kon houden. Maar dat je alles onder controle kunt houden is een utopie.
De afgelopen jaren heb ik veel over mezelf geleerd. Ik heb een veel steviger gevoel van ZELF en kan nu veel beter dealen met dingen die anders lopen dan ik verwacht of gepland heb.
Tegenwoordig denk ik:
“Je hebt geen invloed op wat je overkomt, maar je hebt wel invloed op hoe je ermee omgaat!”
Het voelt nu voor mij dat ik een leven van harmonie heb zonder dat ik mezelf steeds hoef te bewijzen!
Eind goed al goed?
En hoe is het afgelopen met de dame die de verkeerde bestelling ontving?
Nou, we hebben erover gepraat en ze vond het wel jammer maar niet echt erg. Ze heeft de kaarten en postzegels gekregen die ik nog over had en ze heeft betaald wat ze moest betalen om ervoor te zorgen dat mijn eindtotaal klopte. En ze heeft me zelfs nog een reep chocola meegegeven omdat ik nog zo’n eind terug naar huis moest fietsen. Wat een lieve dame!
Ik denk eerlijk gezegd dat zij zich niets meer van dit voorval herinnert 😉.
Liefs,
Monique 
