“Leer het leven lief te hebben door je handen. Geef je handen de tijd om de schoonheid van je kwintessens vorm te geven en tot uitdrukking te brengen. Streel het leven. Laat het leven los. Laat het met een glimlach door je vingers glippen. Reik je uit en raak de wereld om je heen aan. Raak de harten aan van de mensen om je heen. Raak de bomen aan. Raak de wezens van onze wereld aan. Raak je eigen lichaam aan. Streel je gewonde hart weer tot leven.”
~Richard Rudd, 64 Ways, Gene Keys
Vroeger was ik erg creatief en vaak met mijn handen bezig. De laatste ruim 20 jaar heb ik echter niets meer gedaan met tekenen, schilderen, knutselen en dergelijke. Ik had het gevoel dat ik volledig mijn inspiratie was kwijtgeraakt. En wat doe je in hemelsnaam met alles wat je maakt? Op de zolder neerleggen of zo?
Maar er kriebelt wel iets de laatste tijd… Misschien moet ik het werken met mijn handen toch maar weer eens gaan oppakken?
Mijn sleutel van IQ
Eigenlijk vind ik het best een complexe periode. Er zijn behoorlijk wat uitdagingen die me bezighouden. Ik zou het graag anders zien, maar sommige dingen gebeuren gewoon en ik heb daar op de een of andere manier mee te dealen.
Dat brengt mij naar de sfeer van IQ in de Venus Sequence en mijn Gene Key in deze sfeer en dat is Gene Key 23. Deze key gaat van de Schaduwzijde van Complexiteit (zie je het verband? 😊) naar de Siddhi van Kwintessens via het pad van Eenvoud.
Hoe kan ik deze sleutel gebruiken om deze periode van complexiteit door te komen. Jawel, door de gave van eenvoud in te zetten. En hoe doe je dat dan? Ik hoop dat ik daar in deze contemplatie meer duidelijkheid over kan vinden en geven.
De Sfeer van IQ in de Venus Sequence
De Sfeer van je IQ gaat over je geestelijke ontwikkeling in de leeftijd van 14-21 jaar. Zeg maar je tienerjaren tot jonge volwassenheid. Dit is de derde cyclus van 7 jaar waarmee je leven begint. We gaan nu terug in de tijd.
In de gehele Venus Sequence gaat het om het kind in ons: onze speelsheid, onze veerkracht, onze flexibele geest, ons jeugdige optimisme.
Door alles wat we in ons vroege leven meemaken en ervaren, gaan we onszelf als het ware beschermen om emotionele pijn te voorkomen of deze niet meer te voelen. Gebaseerd op onze emotionele inprenting uit de tweede fase (7-14 jaar) vormen we in deze derde cyclus onze meningen en overtuigingen, onze mentale kijk op het leven en de wereld. In deze periode waarin onze geest gevormd wordt, worden we echter vaak in onze denkpatronen beïnvloed door andere mensen en de situatie en omgeving waarin we opgroeien: familie, vrienden, leraren, collega‘s, school, sportclubs en noem maar op. Daardoor ontwikkelen zich soms gedachtes en overtuigingen die eigenlijk niet van ons zijn of bij ons passen en waardoor we geconditioneerd raken.
Ik vond het best wel lastig om de link te leggen tussen mijn tienerperiode en mijn Gene Key (23.6). Mede ook om terug in de tijd te gaan en te proberen om deze periode voor nu nog even ‘los’ te zien van de periodes die eraan vooraf zijn gegaan. Want het kan niet anders dan dat die een enorme invloed hebben gehad op deze derde mentaal gerichte periode. Daarnaast: het is ook al zo lang geleden, ha ha 😄. En toch heb ik uiteindelijk wel een paar interessante dingen ontdekt.
De rode draden in deze periode voor mij
Deze derde cyclus van 14 tot 21 jaar viel voor mij eind 70-er en begin 80-er jaren van de vorige eeuw. Het was de tijd van de 3e tot en met de 6e klas van het Jacob Roelandslyceum. En daarna mijn eerste officiële baan.
Ik woonde nog bij mijn ouders, maar wilde steeds minder vaak mee op het tweewekelijkse familiebezoek. We verhuisden in die periode naar een groter huis in dezelfde woonplaats en ik ging van de grootste slaapkamer in huis naar de kleinste. Het was wel een knusse kamer, met een mooi behang van de ondergaande zon op de deur en allemaal planken aan de muur met veel planten. Het was de tijd van een knobbeltje in mijn borst, die na de operatie gelukkig goedaardig bleek te zijn. Wel heel spannend.
In deze periode was ik heel creatief: tekenen, knutselen, breien, met wisselende resultaten ha ha 😇. En ik sportte veel, vooral atletiek. Ik ben zelfs ooit naar de Nederlandse Atletiekkampioenschappen geweest voor hoogspringen. Dat werd helaas een sof, en waarom, dat lees je later.
Het was de tijd van Abba, maar daar vond ik niks aan. Mijn leeftijdsgenoten waren gek van The Stones of Fleetwood Mac, maar ik hield het meest van Bob Dylan. Uren en uren The Hurricane gedraaid op de pick-up die ik kocht van mijn eerste vakantiebaantje. En natuurlijk de hele tekst van buiten kennen (nog steeds volgens mij 😉):
Here comes the story of the Hurricane
The man the authorities came to blame
For somethin’ that he never done
Put in a prison cell, but one time he coulda been
The champion of the world…
Toen al idealistisch? Zeker wel!
Het was de periode van de eerste voorzichtige zoentjes en later mijn eerste serieuze relatie. De periode waarin ik nog met mijn ouders op vakantie ging, eerst met een tent en daarna met zijn 5-en in een 3-persoons caravan! Later ging ik samen met mijn vriend, met de trein en een tentje door Europa. En het was de periode van mijn eerste baan waardoor ik kon sparen om op mezelf te gaan wonen.
Wel heel leuk om het zo nog eens op een rijtje te zetten. Ik word daar wel erg blij van en voel het vuur en de passie weer vanbinnen die ik destijds ook voelde.
Ik heb vooral goede herinneringen aan deze tijd en toch gebeurden er ook wat dingen die zo hun stempel hebben gedrukt op wie ik werd.
De Schaduw van Complexiteit
Als je naar de schaduw van complexiteit kijkt, kun je ook nu kijken naar het individuele aspect en het aspect van het collectief.
De schaduw van complexiteit is één van de krachtigste schaduwen die we in de huidige maatschappij zien en ervaren. Onze maatschappij is namelijk behoorlijk gericht op het denken. We proberen bijvoorbeeld om op basis van ons denken beslissingen te nemen, acties te rechtvaardigen en een bepaalde vorm van financiële rijkdom te creëren. Daardoor wordt het leven in deze wereld alleen maar heel erg complex. En ontstaat er een illusie van controle, stabiliteit, zekerheid en veiligheid in deze wereld van verandering die nu langzaam aan het afbrokkelen is.
Als je naar het individu kijkt gaat het vaak om de behoefte om jezelf uit te drukken en begrepen, erkend en geaccepteerd te worden door anderen. Eigenlijk willen we heel graag gezien worden voor wie we werkelijk diep van binnen, van nature, zijn. Maar het komt vaak voor dat je verkeerd wordt begrepen, dat je niet geaccepteerd wordt voor wie jij bent of dat je zelfs wordt buitengesloten. Dat kan tot gevolg hebben dat je je eigen ‘ik’ onderdrukt: je stopt met jezelf uit te spreken, je houdt het oppervlakkig, of je praat juist te veel om je eigen mening en ideeën te verbloemen. We raken geconditioneerd en gaan ons anders gedragen omdat we denken dat dat van ons verwacht wordt. Kortom we raken ver verwijderd van wie we in werkelijk zijn.
In feite overstemt en controleert onze geest onze emoties.
Anekdote
Aan het einde van mijn middelbare schoolperiode wilde ik graag iets creatiefs gaan studeren. Ik meldde me aan voor het NWIT (Nederlands Wetenschappelijk Instituut voor Toerisme en Recreatie) en voor de Mikojel Opleiding (creatieve therapie). Helaas werd ik voor beiden uitgeloot. En het jaar daarna overigens weer.
Ik ging dus werken. Ik werd aangenomen bij een metaalhandelsbedrijf en ben begonnen op de dag dat we onze diploma-uitreiking hadden.
Maar toen, een groot probleem: wat voor kleren moet ik nu gaan dragen? Ik moest er toch representatief uitzien in het bedrijfsleven? Hoe dan? Geen spijkerbroeken meer, geen lange rokken meer? Mijn moeder kon goed naaien en naaide verschillende kleren voor mij: nette broeken, bloesjes en jasjes. Eén ding zal ik nooit vergeten: een beige pakje met een nette strakke rok tot net onder de knie en een net jasje erop in dezelfde stof en kleur. Ik moet er ongelooflijk tuttig uit hebben gezien, maar volgens mij heb ik het jaren gedragen omdat ik dacht dat dat van mij verwacht werd.
Ik droeg dus lange tijd andere kleren dan ik eigenlijk het liefste droeg en maakte het mezelf onnodig ingewikkeld (ja daar is de schaduw weer). Eigenlijk heb ik de ‘saaie’ kleding nog steeds niet helemaal afgeworpen, maar tegenwoordig komen de lange rokken soms weer uit de kast 😉.
De Gave van Eenvoud
Het woord ‘te’ is eigenlijk nooit goed, zeg ik altijd, behalve in het woord tevreden. Meestal brengt het een zekere complexheid met zich mee: te veel, te vaak, te weinig, te dik, te dun… Te veel of te weinig geld, te veel of te weinig drinken, te veel of te weinig eten, en ga zo maar door. ‘Te’ maakt dingen vaak ingewikkeld. Denk daar maar eens over na.
Het grote geheim van een gelukkig leven is ‘KIS’: keep it simple, oftewel houd het simpel!
De gave van eenvoud is een proces waarin je bijna als vanzelf steeds meer ‘rommel’ opruimt in je innerlijke en uiterlijke leven. Je kunt het niet leren, het is een soort talent dat je in je hebt of niet. Eigenlijk ontstaat het door een vorm van pauzeren en contempleren, waardoor er meer ruimte in jezelf en om je heen ontstaat, en waardoor je de dingen met grotere helderheid kunt zien. Zowel de dingen in jezelf: je eigen natuur, je ware essentie – als de dingen om je heen: relaties, huis, werk, spullen et cetera.
Het is een soort ‘helder weten’.
Met de 23e gave weet je bepaalde dingen simpelweg spontaan, zonder dat je weet waar het vandaan komt. Wat daar vaak bij komt kijken is een zekere speelsheid en humor: niet alles in het leven hoeft zo serieus te gaan. En dat weten naar buiten toe communiceren mag vooral creatief, origineel, expressief en met een lach gebeuren.
Hoe is dat voor mij?
De laatste jaren vraag ik me regelmatig af: waarom moet alles zo complex zijn, zo moeilijk? Waarom kan het niet gewoon eens lekker lopen zonder steeds opnieuw met uitdagingen te worden geconfronteerd die onrust en – in mijn geval – de nodige emoties veroorzaken? Waarom kan het leven niet wat eenvoudiger zijn?
Even los van alle goede bedoelingen die zij hadden met de manier waarop ze mij en mijn zussen hebben opgevoed, hebben mijn ouders een grote rol gespeeld in de complexheid van mijn jeugd, met name in de tweede periode van 7 jaar (van 7-14 jaar), waar ik later op terug kom. En ook in deze derde fase.
Een beter leven
Achteraf gezien begrijp ik het wel hoor: mijn ouders wilden graag dat ik het beter had dan zij en daarom werd ik gepusht om overal het uiterste uit te halen en zo succesvol mogelijk te zijn met alles wat ik deed. Hoe dat destijds ging had zeker ook met de tijdsgeest te maken, met waar zij vandaan kwamen en hoe zij een succesvol leven zagen, maar voor mij was de druk best groot. Een onvoldoende moest een voldoende worden, een zes een zeven en zo verder. Ze waren altijd zo blij en trots als ik met sporten goed presteerde, echter werd de druk om goed te presteren zo groot dat ik er uiteindelijk niet veel van brouwde. Bijvoorbeeld de sof tijdens de Nederlandse Kampioenschappen Hoogspringen waar ik het eerder over had.
Daarbij ‘vergaten’ ze naar mijn mening soms mijn persoonlijke kwaliteiten en interesses. Natuurlijk liet ik het ook zelf gebeuren, dat is ‘de aard van het beestje’. Dan gaat het over doen wat ik dacht dat er van mij verwacht werd. Om de ander te pleasen en omdat ik dacht dat ik dan ‘gezien’ werd.
Overigens vraag ik me af of ik toen zelf eigenlijk al precies wist wat mijn kwaliteiten en interesses waren…
Wilskracht
Wat ik nu wel weet is dat ik, vooral op wilskracht, probeerde om alles zo goed mogelijk te doen. Pas een aantal jaren geleden kwam ik er achter dat wilskracht eigenlijk helemaal niet zo goed bij mij past.
Mede door mijn ontwikkelingsproces van de afgelopen ca. 12 jaar en het contempleren van mijn Human Design en Gene Keys profiel heb ik al behoorlijk wat dingen in mijn leven vereenvoudigd. Ook weet ik nu dat ik niet alles altijd zo serieus hoef te nemen en dat ik juist meer mag ‘dansen en spelen’ in mijn leven. Joehoe 💃💖.
De Siddhi van Kwintessens
Kwintessens, een woord dat ik echt even moest laten indalen. Kwintessens is, eenvoudig uitgelegd, de essentie binnen de essentie binnen de essentie, enzovoorts, tot in het oneindige: het hart, de verborgen schat, het goud, de parel, de Chintamani, je navel, het zaad.
Kwintessens gaat over een vorm van bewustzijn in je lichaam waarmee je de grenzen van je denken kunt overstijgen. Je weet ‘gewoon’. Je weet de kern van de andere persoon. Je weet het goud dat in de andere persoon is verborgen. Je kunt dit niet in gang zetten of forceren. Als het de bedoeling is komt het plotseling en onverwacht naar de oppervlakte. In het heden, het ‘nu’.
Richard Rudd zegt:
“De kwintessens van het leven is de dood. En de kwintessens van de dood is het leven. Wat voor soort leven zul je leiden?”
Vertaald naar het werk dat ik nu doe
Ik begeleid mensen naar het terugvinden van hun Natuurlijke Zelf. Het zich herinneren van hun ware essentie. Dat doe ik op basis van Natuur, Sjamanisme en Sound.
Toen ik las over deze Gene Key en de gave en Siddhi ervan, was ik erg positief verrast. In feite werd mij bevestigd wat er altijd al spontaan gebeurde. Als ik een afspraak had met een klant, of als ik bijvoorbeeld een sound journey of een ander event organiseerde, dan wilde ik voorheen nog wel eens van tevoren het een en ander voorbereiden. Vervolgens kwam ik er dan tijdens de behandeling of klankreis achter dat het heel anders liep dan ik voorbereid had. Er moest blijkbaar iets anders gebeuren, namelijk dat wat op dat moment het beste was voor de klant(en).
In de 3-jarige opleiding Sjamanisme die ik gevolgd heb, heb ik gedurende de praktijklessen geleerd dat ik erop mag vertrouwen dat dat wat op een gegeven moment gebeurt het juiste is. Dat dat is wat een klant op dat moment nodig heeft. Soms is het voor de klant zelf niet direct duidelijk, maar achteraf gezien blijkt altijd weer dat het inderdaad het juiste was.
Tegenwoordig bereid ik wel mijzelf voor en ook mijn praktijkruimte, maar verder laat ik het aan het moment zelf over en vertrouw erop dat dat gebeurt wat nodig is. Wat ik in feite nu doe tijdens een behandeling of sound journey is mijzelf (mijn ego) uitschakelen en mezelf openstellen als een soort van ‘orakel’ om datgene door te zenden waar op dat moment behoefte aan is.
[Foto ekster: ©Lancier / Pixabay]
Ekster
De vogel die hoort bij de hoogste essentie (Siddhi) van deze Gene Key 23 is de ekster.
Eerlijk gezegd vond ik de ekster eigenlijk altijd een hele irritante vogel. De ekster is dol op blingbling en ik helemaal niet. Doe mij maar puur natuur! Hij pikt en jat eieren en jongen van andere vogels, gruwelijk! De positieve uitleg, weet ik inmiddels, is dat hij daarmee zorgt voor het behoud van de balans in de natuur. Daarnaast maakt de ekster een hels kabaal. Ik hou niet zo van lawaai, maar het kabaal van de ekster symboliseert eerlijkheid van jouw ZELF: volledige erkenning van het ZELF en daarvoor durven uitkomen.
De ZELF die weet.
Daar is dan de link met de Siddhi van Kwintessens zoals hierboven uitgelegd.
De ekster gaat over voelen en feilloos vertrouwen op jouw intuïtie. Maak verbinding met jouw innerlijke kennis en wijsheid. Durf je angsten aan te kijken. Je angsten willen jou iets leren, namelijk dat je er niet bang voor hoeft te zijn. De ekster schaamt zich niet in het minst voor zijn gedrag. Ook jij mag jezelf schaamteloos in het licht zetten. Zodra je niet meer bang bent, komt er een rust in jou en is alles goed zoals het is.
En dan ontstaat er steeds meer magie. Mooi toch?
Ik vervolg het pad
We zijn inmiddels op de helft gekomen van het prachtige pad van de Venus Sequence. Er staan ons nog een paar mooie stappen te wachten. Volgende maand gaan we aan de gang met de EQ sfeer, die gaat over de tweede 7-jarige cyclus in je leven, dus van ca. 7 tot ca. 14 jaar, en je emotionele ontwikkeling.
Liefs, Monique 🙏🏻🌀💙
PS:
Ik heb me aangemeld voor het Gene Keys Guides programma. Mijn doel is om Gene Keys als een waardevolle en krachtige techniek aan mijn aanbod toe te voegen en te verweven met de andere technieken die ik gebruik: natuur, sjamanisme en sound.
Ondertussen kunnen we best van gedachten wisselen. Als jij benieuwd bent naar Gene Keys en wat het voor jou kan betekenen, neem dan gerust contact met mij op voor het maken van een kennismakingsafspraak.
Nota bene:
Sinds een tijdje ben ik me aan het verdiepen in Human Design en Gene Keys. Beide systemen zijn syntheses van aspecten van diverse oude en moderne principes en wetenschappen zoals de Chinese I’Tjing, de Westerse Astrologie, de Joodse Kabbala, het Hindoe-Brahmaanse Chakrasysteem en Kwantumfysica.
Ik hecht eraan te zeggen dat je niet je profiel BENT!
Beide systemen hebben bewezen een waardevol hulpmiddel te zijn bij het beter begrijpen wie jij in essentie bent. Zodat jij zoveel mogelijk als je authentieke zelf kunt leven.
4 reacties
Ha Monique, ik heb je lange persoonlijke verhaal spannend gelezen. Ja, interessant om het zo eens op te gaan schrijven. Ga ik mss ook nog eens ooit een keer doen. Vooral leuk met die foto’s erbij. Ik ben ook van de 23e gave. Wist hiervoor nog niet wat het was. Ik ben van het ijsvogeltje 🧡🩵💚
Hoi Dorien,
Wat leuk dat je mijn verhaal gelezen hebt!
Ja ik weet dat jij van de IJsvogel bent.
Ik vraag me af wat jij bedoelt met “Ik ben ook van de 23e gave.” Volgens welke fylosofie of systeem is dat?
Volgens de Gene Keys is het IJsvogeltje de zogenaamde ‘visiesleutel’ van Gene Key 21. De IJsvogel is de Visie van Edele Moed of Dapperheid.
Of jij Gene Key 21 of 23 hebt kan je zien als je jouw Gene Keys profiel aanmaakt. Via https://genekeys.com/free-profile/ kun je dat zelf doen. Ik kan het ook voor je doen en heb dan je geboortedatum, -tijd en -plaats nodig. Die kun je me mailen als je wilt.
Liefs, Monique
Wat een interessante blog Monique. 🥰
Bewust worden en bewust zijn zodat je mag en kunt zijn wie je in wezen bent.
Zo fijn.
Leuk dat ook jij schrijft over TE…
Te is nimmer goed, behalve TE-vreden. 🌟
Ja fijn hè Bertie, om jezelf te zijn.
Eigenlijk mag je altijd jezelf zijn, vind ik.
Veel mensen zijn echter, juist door die conditionering en zo, vergeten wie ze in essentie zijn.
Zodra je je schaduwzijden leert te herkennen en omarmen, kun je je gave inzetten om minder last te hebben van die schaduwzijde en groei je langzaamaan naar je hogere essentie.
Je schaduwzijden gaan nooit weg en blijven altijd onderdeel van jou. Af en toe steken ze de kop op en word je uitgedaagd, maar omdat je hebt geleerd om ze te herkennen, kun je er makkelijker mee omgaan.
Bedankt dat je mijn verhaal gelezen hebt!
Liefs, Monique